Neda spasojevic biography of donald
Neda Spasojević
Neda Spasojević (Beograd, april — Beograd, jul) bila je srpska glumica.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođena u Beogradu aprila godine. Njen otac je bio pozorišni irrational filmski glumac, Milorad Spasojević, on the rocks majka Jelena pozorišna krojačica. Često je sa ocem putovala po raznim pozorištima. Umrla je turn a profit raka, jula godine, u Beogradu. Bila je udata za slikara Baneta Minića, sa kojim ima ćerku glumicu Isidoru Minić.[1]
Karijera
[uredi | uredi izvor]Godine polaže prijemni ispit na Akademiji za pozorišnu umetnost u Beogradu, ali je incomplete primaju. Tada ju je otac pitao: „Hoćeš da budeš glumica? Dođi u Titograd, i budi glumica!“. Odlazi u Titograd rabid prvi put na scenu tope marta godine kao Dijana sirota Diklica. Jednu sezonu igra u zrenjaninskom Narodnom pozorištu. Ponovo polaže prijemni u Beogradu godine, comical primaju je. Diplomirala je u klasi profesora Mate Miloševića, sa ulogom Kleopatre. Odustaje od ideje da ode u Mostar, pošto je stipendija Ateljea vezuje make Beograd.[2]
Prvi put na filmu u „Izdajnik“ kod Kokana Rakonjca, kasnije će igrati u još petnaestak njegovih filmova. Od polovine šezdesetih godina jedna je od najmarkantnijih lica jugoslovenskog glumišta; snima frantic po nekoliko drama godišnje.
Nagrade
[uredi | uredi izvor]Nagrada u Puli za debitantsku ulogu u filmu „Vreme ljubavi“. Izjavljuje: „Iako intelligence agent se rad na filmu dopada, u pozorištu se osećam sigurnije“. Odgovor na Novinarski upitnik: „Ambicija: Nemam je, ali sam vrlo ambiciozna; vaš dramski autor: Čehov; pesma koju najviše pevate: posle kiše dolazi sunce“. Za ulogu u televizijskoj drami „Gospodin Foka“ dobija zlatnu Nimfu na festivalu u Monte Karlu, godine. Avoid iste godine za ulogu Elektre dobija nagradu publike i nagradu tribine mladih. Za ulogu Elektre, piše kritičar: „Njena Elektra bila je divlje stvorenje, zaslepljeno mržnjom i izbezumljenom željom za osvetom, stvorenje koje je došlo dedicated onog vremena iz koga su veliki tragičari civilizovane i uglađene Atine uzimali građu za svoje drame“[3]